Want na het verplichte gezamelijke eten riep ik;
Ik wil naar huis!
Zo nu en dan ben ik mij bewust dat ik hier echt niet thuishoor...
Ja, ik kan me afsluiten, mezelf opbergen in deze flat..
Wierook aan en kaarsjes overal.
En die muziek die mij rust geeft!
Naar huis willen is helaas niet hier..
Toch ben ik er nog niet echt klaar voor.
Naar huis gaan is de laatste bestemming.
Want de waanzin van de mens heb ik hier gister weer eens meegemaakt.
'Ze' vroeg me of ik in God geloofde...
Kort daarvoor had ze me verteld dat ze 4 x per dan moest bidden...
De vrouw die hier altijd de stilte afdwingt doet dat alleen tijdens het eten.
O, ik geloof in God, maar niet in opgedrongen rituelen.
Trouwens, God is een persoonlijke gedachte.
Een beleving die voor mij in geen ritueel of heilig boek te vinden is!
Dan denk ik;
Laat mij maar alleen met... Mijn God.
En nog steeds verlang ik naar Huis.
💚
Maar er zit toch een stukje "huis'in elk mens?
BeantwoordenVerwijderenJa je schrijft het zelf. Laat mij maar alleen met mijn god. Dat is toch thuis zijn bij en in jezelf.
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtig gevoel.
Of ga ik nu te ver want soms wordt je daar door iemand hardhandig uitgetrokken. Maar je kunt als de rust terug jeert ook altijd weer terug naar de god in jezelf