Dat kan 'onzekerheid' met je doen.

Een mens kan een gevoel hebben van een altijd aanwezige basis van onzekerheid, of juist het tegenover gestelde.
In geval van dat laatste zul je natuurlijk zeker ook momenten van onzekerheid kennen, stel je voor dat je die niet had! Maar dan heb je wel een basis in jezelf waarin je even rust kunt vinden en met jezelf kunt overleggen wat er aan de hand is.
Bij een constante basis van onzekerheid zal je waarschijnlijk de ene onzekerheid voor de andere inruilen en nooit echt tot rust komen.

Laat ik, laten we, eens kijken wat je met het begrip 'onzekerheid' kunt doen dat positief is...
Het kan je in beweging houden, het kan je stimuleren aan jezelf te werken.
Trouwens hoe ziet 'zekerheid' er eigenlijk uit?
Heeft dat werkelijk altijd te maken met zelfvertrouwen of kan daar ook een stuk onbuigzaamheid in schuilen?

Mijn eigen momenten van onzekerheid ervaar ik het meest als ik niet verder, dieper in de situatie en omstandigheden wil of kan kijken.
Even de tijd nemen om te kijken naar de mens die ik werkelijk ben, kan mij mijn onzekerheid in ieder geval doen verminderen en verder kijkend, zelfs helemaal doen verdwijnen.
Even de tijd nemen voor dat unieke wezen in jou.
Bewust leven is best wel een hele klus...maar heb je eenmaal die instelling dan is er geen weg meer terug.
Hooguit mooie zijwegen waar je even heerlijk kunt genieten.
Gewoon genieten van 'er zijn'.


PS.
En waarschijnlijk vanuit een vorm van onzekerheid enige toelichting;
De stukjes die ik schrijf ontstaan vrij impulsief.
Ik ga er dan ook nooit van alles aan bijschaven of tot in den treuren 'verbeteren' en uitleggen.
Dat wat ik hier zelf spontaan neerzet is niets anders dan eigen voer tot een persoonlijk verder
nadenken.
Ineens bedenk ik me ( ja, dat krijg je dan!) dat onzekerheid en bescheidenheid nog wel eens met elkaar verward kunnen worden. Nou, misschien dat ik daar later weer eens naar kijk?
Het gebeurt mij namelijk regelmatig dat de buitenwereld mij als 'onzeker' ervaart, terwijl ikzelf...