Hoe klein kan het goede zijn?

Je kan je afvragen wat het 'vechten' voor vrede en 'vechten' voor een beter milieu tot werkelijke gevolgen heeft.

Daar waar tegen iets gestreden wordt, versterkt de weerstand van datgene men bestrijd juist.

En wie treft blaam als het uit de hand loopt, de grote leider of de gewillige soldaat?

Natuurlijk kun je hierbij de 'ja maar' discussie opstarten, maar waar leidt dat toe, behalve naar nog meer verdeeldheid?

Want waar blijft oorlog als het individu ( de soldaat) er nee tegen gaat zeggen?

Of vlucht je dan in het; ja maar als wij ons niet verdedigen dan...

Het geen soldaat meer willen zijn is ook een nee tegen de aanval en geen aanval, geen verdedigers nodig.

In het klein het goede doen, door in ieder geval niet mee te doen aan de gekte, welke gekte dan ook.

Diep in ons hart herkennen we allemaal die gekte, maar vaak laten we ons leiden door hebzucht en angst.

Onderzoek je eigen materiële of geestelijke hebzucht en je zult zien dat je ze niet hoeft te voeden om er gelukkiger door te worden. Integendeel.

En de 'angst' voor wat dan ook zal daardoor ook afnemen.

Hebzucht is namelijke een goede voedingsbodem voor angst.

leider/soldaat, producent/consument, enz.