Niets bijdragen, behalve hetgeen er staat.


( Verdere eventuele info over dit weblog, helemaal onderaan de startpagina. Tevens vind je er blogs die ik volg en indien je deze blog wilt volgen, de volglijst.) En nu maar hopen dat er bezoekers zijn die dit lezen...
Een blog dat gaat over de invoelbare spiritualiteit en hoe men vanuit het holisme de dingen tegemoet kan treden.Verder is dit blog gericht op een boeddhistische levenshouding.





zaterdag

De worsteling.




Diep in ons hart zijn we allemaal 'hetzelfde' en toch zal de laag waarin we leven zich bijna onvergelijkbaar aan elkaar tonen.
Dat zelfde zijn komt pas bloot te liggen als we in een open contact even alles kunnen/durven  loslaten wat we om onszelf hebben heengebouwd om ons aan de wereld te tonen, om te kunnen leven vanuit een; Dit ben ik!
Maar wat je aan de wereld toont ben je helemaal niet, dat is zo gegroeid en heeft zich om je kern heengewikkeld op een manier waarbij je soms zelf niet eens meer weet wat of wie je bent.
Tenzij in je stille uurtjes, de momenten van het ware alleen zijn.
En dat moment kunnen en durven delen met een ander is zeer waardevol en hoeft niet altijd persé tot in het diepst van je ziel te gaan.

Het 'ik' dat je opgebouwd hebt om je te manifesteren in de algemene wereld is er niet voor niets.





En dan kom ik nu toe aan het oorspronkelijke onderwerp;
'Een andere worsteling'.
Of het nou met leeftijd te maken heeft of met de weg die je hebt 'moeten' gaan tot dan aan toe is in feite onbelangrijk. Ieder mens op zich heeft zo nu en dan zijn eigen worsteling en daar waar de ene die had op zijn/haar dertigste kan de ander het rond de zestig hebben, en ook omgekeerd!
Mijn eigen worsteling betreft de relativiteit van dingen. Het betrekkelijke dat alles in zich heeft, het persoonlijke dat soms niet vergelijkbaar is en daardoor tot een gevoel van 'eenzaamheid' kan leiden.
Neem bijvoorbeeld het spirituele, het levensbeschouwelijke..
Want hoe ga je er verder mee om als je ineens voelt, werkelijk diep en wezenlijk;
Het is zoals het is.
En dan niet om je er makkelijk van af te maken, nee integendeel.
Een diep besef dat alles in je is en dat je alles zelf bent.
Loslaten dat je bent wat je doet...het voelt af en toe alsof je de lucht invalt.
Al met al, ik zit in een 'andere' worsteling.


2 opmerkingen:


  1. Het leven zelf is al zo relatief. We worden all-een geboren en gaan all-een dood. Dat is een knap eenzaam proces. In het meest gunstige geval ontmoet je op je levensweg zo nu en dan een even eenzame ziel als jij, waar je voor korte of lange tijd mee samen kunt gaan totdat zo'n relatie ook weer aan zijn einde komt. Ik voel met je mee Walter, wanneer je bij de 'dingen stilstaat' kan het af en toe verdomd pijnlijke gevoelens van eenzaamheid met zich meebrengen.
    En om te reageren op je beginzin: de overeenkomsten van mensen zijn minstens even groot als de verschillen.

    ps mooi en toepasselijk schilderij!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een diep besef dat je alles zelf bent. Ja zeker. Ook alles wat je in je persoonlijkheid hebt 'opgebouwd' heb je nodig om te leven. Maar daarin kun je wel veranderingen aanbrengen.
    Ik persoonlijk zou liever zeggen: Je bent niet ALLEEN MAAR dat wat je doet. want dat is veranderlijk onder omstandigheden. Maar ook DAT ben je. Ook daar ben je verantwoordelijk voor.
    Je hoeft het natuurlijk er niet mee eens te zijn hoor :-)

    BeantwoordenVerwijderen

walterkas811@gmail.com