Hoe reageren we op elkaar als we onze onzekerheden openlijk bij naam noemen?Oude onzekerheden die ineens weer de kop op steken, nieuwe onzekerheden waar we van schrikken.
We lijken het niet graag van elkaar te horen, te confronterend misschien, te kwetsbaar.
Het is dan ook veel makkelijker je vast te klampen aan illusies en niet dat te laten zien wat er werkelijk leeft, tenzij we datgene dat in ons leeft alsnog verpakken in een boodschap van hoop en onderliggende kracht.
Ja, dan kunnen we het aan, dat horen we graag van elkaar.
Onzekerheid bij de ander kan een te harde confrontatie zijn met eigen onzekerheid die met kramp verborgen wordt.
De oppervlakkigheid van een 'gespeelde' buitenlaag lijkt veiliger.
Veiliger totdat.
Totdat het 'hart' het begeeft.
Wat kan ik het weer met je eens zijn.
BeantwoordenVerwijderenPas door bewustwording kun je erover schrijven:-)