De spiegel.
Kijk, daar lag iets in de goot te schitteren.
Nasroeddin rende eropaf.
Zo vaak gebeurde het niet dat hij wat vond.
Even later hield hij een grote metalen spiegel in de hand.
Met een doek poetste en wreef hij de spiegel tot deze glom.
Nieuwsgierig keek hij erin.
Viel dat even tegen.
Geen wonder dat men die spiegel had weggegooid.
Zo iets lelijks wil toch niemand houden?
Stom van hem. Hij had kunnen bedenken dat weggegooide spullen nergens goed voor zijn.
De moella besloot nooit meer iets van de straat op te rapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
walterkas811@gmail.com