Verhaal4.

Van je familie moet je het hebben.

Van een kilometer afstand was het al te zien: Nasroeddin had verdriet.
Dat was bijzonder, want ook al hadden financiële problemen hem geteisterd, had het hele dorp zich ooit tegen hem gekeerd en was rampspoed over hem gekomen, Nasroeddins lach had er nooit onder geleden.
'Vertel eens, Nasroeddin, wat is er met je aan de hand?'

Twee weken geleden was een oom van de moella overleden.
'Wat erg voor je. Kende je hem goed?'
Nee, de moella had hem helemaal niet gekend.
Toch had zijn oom hem twee zakken vol goudstukken nagelaten.
'Maar, moella, met alle respect, is er dan  niet ook een beetje reden tot blijdschap? Twee zakken goudstukken is niet niks.'
Dat was wel zo, maar vorige week was een andere oom van hem overleden.
'Dat was zeker je lievelingsoom '.
Nee, die had Nasroeddin ook niet gekend.
'En liet deze oom je ook nog wat na? '

Ja, bekende Nasroeddin. Deze oom had bij zijn leven goed geboerd en hem drie zakken vol goud en zilver nagelaten.
'Maar, man, wat loop je dan te huilen? Je zou moeten dansen en springen van vreugde! met al dat geld ben je de rijkste man van het dorp.'
'Nee, je snapt het niet. Ik ben zo verdrietig omdat ik niet meer ooms heb.'