Zen en woorden. 2.

'Van de hak op de tak' gaan...
Past dat wel bij Zen?
Misschien niet, maar het past op dit moment bij mij, het past in hoe ik nu leef.
Een 'leer' mag  niet bepalen hoe je die persoonlijk toepast in je leven, de 'leer', de levenshouding, de visie waar jij je goed bij voelt is er voor jou en niet andersom.
Er is altijd theorie en praktijk, de praktijk ben jij zoals het leven je gevormd heeft en daar ga je van uit.
Waar sta jij als het gaat om de Zen beleving, wat kan jij er persoonlijk mee zodat het een houvast is dat bij je past en niet een theorie die slechts gebruikt wordt om wijsheid te suggereren.
Wijsheid suggereren kun je ook naar je zelf toe. Een vorm van zelfbedrog.

Woorden... 'God', Zen, maak je eigen lijstje maar van begrippen die van belang voor je zijn en kijk dan of je ze persoonlijk kan en durft invullen.
God is voor mij niet meer of minder dan een begrip dat ik gebruik om de bron van alle leven aan te duiden. Maar dat is mijn invulling en jij hebt ongetwijfeld de jouwe. En zo is het ook met Zen.
Zen is voor mij het stille middelpunt van mijn eigen, door het leven gevormde persoonlijkheid.
Het is een kijken waarbij ik 'tracht' ( ik hou niet van dogma's) de persoon die ik ben extra houvast te geven, een punt waarnaar ik terug kan keren om rust te vinden in de 'gekte' van het bestaan in de wereld om mij heen. Een rustpunt in alle onrust die ik in mijn persoonlijke leven heb opgedaan en die mij tot heden ten dagen zouden kunnen beïnvloeden op een negatieve manier.
Maar het is ook de plek ( mijn Zen beleving) waarin alle goede dingen in rust bekeken kunnen worden en in praktijk gebracht.

Maar wat is dan Zen volgens de boeken, volgens de leermeesters van alle tijden?
Voor mezelf ga ik mij daar weer eens in verdiepen en hoop je, in deze serie daarvan op de hoogte te houden.
Vanuit een persoonlijke visie natuurlijk.