Ze waren blauw.
Soms zo zacht dat ze zwak leken en ik er niet in mocht kijken.
Dan weer duivels koud, gevoed door alcohol.
Verdoofd die je werkelijk was en niet durfde te zijn.
Ik vraag me af, wat was je pijn?
Mijn angst voor jou..
Mijn haat die ging groeien
Groeien vanuit verdediging en onmacht.
Ik was je liefste zoon.
Zo bekende jij het.
Vlak voor je dood.
Voor altijd vergeef ik je
en heb je lief.
Ondanks de pijn en vernedering
die je mij hebt aangedaan.
En weer vraag ik mij af.
Wat was jouw pijn?
Geen opmerkingen:
Nieuwe opmerkingen zijn niet toegestaan.