Niemand maakte een 'selfie'... |
De eigen verbeelding weer even verder loslaten op het idee van 'Niemand' zijn.
Ik stuitte ineens op het idee van 'non-dualisme'...het raakt een beetje mijn gevoel van dat Niemand zijn.
Toch benader ik het Niemand zijn liever vanuit een ik, in dit geval mijn eigen ik.
Aan het ik van de lezer kom ik liever niet...zo van, ik vind dat jij moet vinden enz.
Terug naar Niemand zijn, beter gezegd, even niemand zijn, want veel langer dan een moment lukt dat mij niet. Nog niet.
Er zit wel een leuke oefening in, namelijk de oefening in het niet oordelen, in handelen vanuit de 'witte stilte'.
Niemand zijn is minder moeilijk dan je denkt ( of zal ik beter in de ik-vorm blijven schrijven?)
Kijk, dat tussenzinnetje is al een voorbeeld van dat het mij even niet lukte 'niemand' te zijn...
Stel je voor, ik schrijf hier vanuit mijn poging tot niemand zijn, kan dat eigenlijk wel?
Het zou een schrijven worden zonder enig oordeel, noch over mijzelf, noch over de mogelijke lezer.
Niemand zijn is natuurlijk niet hetzelfde als dat je tegen een ander zou zeggen; Jij stelt niks voor, je bent niemand! En zo is het ook niet als ik het op mijzelf betrek en tracht te ervaren dat ik Niemand ben.
Het idee achter het Niemand zijn is eigenlijk vrij simpel en in die zin lukt het me wel regelmatig, misschien wel steeds beter. Het is gewoon een volledig aanwezig zijn in waar je mee bezig bent.
Als ik groenten snij ben ik niemand anders dan degene die..groenten snijdt en niet degene die ondertussen een brief in zijn hoofd aan het samenstellen is voor, pakweg, de woningbouwvereniging!
Hoe moeilijk is het af en toe om even 'niemand' te zijn als je naar de ander luistert?
Het kan zelfs moeilijk zijn om als niemand van de natuur te genieten, een druk hoofd vol met allerlei iemanden die alles met alles associëren.
Kom, ik begeef mij maar weer eens in mijn eigen witte stilte en zie welke handelingen er verricht gaan worden.
Uiteindelijk houdt niemand van niks doen.
Ik hoop niet dat dit bij iemand vragen oproept. ;-)
Terug naar 'iemand' zijn sluit ik deze serie over Niemand zijn bij deze af.
Een apart stukje zelfonderzoek.
Vooral nu in dit laatste stuk sta ik versteld van de manier waarop je het aandachtig aanwezig zijn uitlegt. De beoefening van mindfulness die, hoe dieper je "erin duikt' laat zien hoe moeilijk het is. We zijn (IK :-) ben) onmiddelijk weer iemand als we niet oplettend zijn en identificeren ons met alles en nog wat..
BeantwoordenVerwijderenBedankt Walter heel fijne stukken heb je geschreven.
Ja en dat regeltje van niks doen hahaha. die ervaring is leuk, dubbel en toch waar.
BeantwoordenVerwijderenHet was prettig je er bij te hebben Elly.
BeantwoordenVerwijderenNiemand zijn is wel heel erg moeilijk, want van als je begint te denken ben je direct weer iemand
BeantwoordenVerwijderenen niet denken is moeilijk, heb het al zo vaak geprobeerd
Dieren hebben het misschien gemakkelijker met het Niemand zijn en er gewoon zijn
Ik vermoed het ook An...
VerwijderenAlles heb z'n voor en z'n tege. Maar ik zou niet willen ruilen en een dier zijn. :-)
VerwijderenGooi mijn laatste maar weg, is gesloten hè. :-)
VerwijderenDat geldt pas als je ònder mijn laatste opmerking reageert, Elly.. ;-)
VerwijderenWie is niemand, ? Niemand kan volgens mij niemand zijn, want niemand kan niemand niet zijn want die iemand is dan weer niemand, ......
BeantwoordenVerwijderenmoet toch iemand niemand zijn.... ??
of we houden het simpel, kinderwijsheid, het verschil tussen niemand en iemand is een N.
Oké, we gaan ervoor en sluiten het simpel af.
Verwijderen