Dat raadselachtige zelf.
Soms is het alles
af en toe niets.
Niet te bevatten als iets.
Een punt in het Zijn
dat ervaren heet.
Dat alles lijkt
maar niks werkelijk weet.
Denk maar beter niet teveel naar binnen
Kijk naar buiten en ga ergens beginnen.
Top... weet niet waar je het vandaan hebt ...
BeantwoordenVerwijderenIk kijk naar buiten om te beginnen en blijf dus maar binnen.
Uit dat raadselachtige zelf..
VerwijderenGewoon doen! Heel mooi omschreven.
BeantwoordenVerwijderenIn 'van Anima tot Zeus' las ik een treffend stuk over het -mysterieuze- 'zelf'.
BeantwoordenVerwijderenhieronder een fragment, geciteerd:
Het zelf als centrale autoriteit bepaalt de doelgerichtheid van het persoonlijk leven. Het ervaren van een functionerende ego-zelf-as brengt de zinvolheid van het leven in het bewustzijn. Het zelf is het archetype dat de mens als gids door het leven naar zijn bestemming leidt. De termen levensinstinct en persoonlijk daimon worden in dit verband ook gebruikt.
Het zelf treedt in onbewuste fantasieën op als hogere of ideale persoonlijkheid, zoals Zarathoestra bij Nietzsche. De archaïsche trekken van het zelf worden in symbolen wel van het ‘hogere’ zelf gescheiden weergegeven, bijv. Als Mephisto naast Faust. Empirisch heeft het zelf een goede, lichte zijde en een kwade, donkere schaduwkant.
Het zelf is de bron van dromen, waardoor het ik communiceert. Psychisch vindt tijdens een droom, visioen, extatische toestand of religieuze beleving de eerste ontmoeting met het zelf plaats, met negatieve ervaringen als angst en afschrikwekkende verwarring. Deze ervaringen zijn kenmerkend voor een onvoorbereid samentreffen met het onbewuste.
Dank je Es.
Verwijderen