Dat soort eenzaamheid kan dwars door alles heen in je komen.
Het is angstaanjagend herkenbaar.
Hier zijn geen houvast punten meer, geen herkenning, geen mogelijkheid tot 'even' delen met...
Armen om je heen of een troostend woord...
Niets doet op zo'n moment zijn werk.
Dan vraag je je, bijna in wanhoop af...
Zou ik dat toch de enige zijn die dit zo intens kan ervaren?
Die absolute oer-eenzaamheid.
Soms denk ik wel eens,
zal ik daar niet gewoon mijn intrek nemen?
Een soort Een worden met het Oer?
Op dit moment in mijn leven zoek ik die plek.
Een met het Oer om volkomen in rust te kunnen zijn.
Zijn die je helemaal bent.
Alleen....Zijn!
🙏
Ik ken het niet. Mijn persoonlijk idee is dat dat die eenwording geen LEVENDE ervaring het. De ervaring die leven IS.
BeantwoordenVerwijderenvoor mij betekent leven relatie. Hoe en op welke manier dan ook.waarbinnen eenzaamheid dragen en stilte belangrijk zijn. Maar dat zegt niets over jou maar alles over mij.
Hou je Walter !
Je kent het niet...en dat kan! Eenzaamheid blijkt iedereen op zijn eigen manier te ervaren...En dat versterkt soms dat gevoel van die oer-eenzaamheid. Voor mij bijna te vergelijken met in het Niets terecht te komen.
VerwijderenHet Niets, een volgend boeiend onderwerp voor mij! (en das niet de eerste keer...)