Steeds weer loslaten om dan weer verder te kunnen.

De letterlijke praktijk ervaring... niet geciteerd uit een van de boeken van de Meesters,
zoals voor mij zijn. Krishnamurti en Dürckheim, voor mij een soort basis.
Daarbij gevoegd de toch wel 'aardse inzichten' van Kagib.
Over waar we ons allemaal verder in verdiept hebben en 'van geleerd', ook dat moet je een keer gewoon los durven laten en je eigenlijk alleen nog laten leiden door de kern van je 'weten', een weten dat grenst aan het oorspronkelijke weten dat we allen in ons dragen...

Hetgeen vaak voelt als een 'eenzame' strijd.
Totdat je werkelijk één begin te worden met wat je uit gaat dragen.
En dat heeft tijd nodig, want je zal werkelijk veel onrecht onder ogen moeten durven en kunnen komen!
Echter, het is niet het doodlopend pad dat velen vrezen.
Het is onderdeel van de Weg.
En die Weg zul je steeds meer gaan herkennen,
zodra je leert los te laten begin je de Weg onder je voeten te voelen en ervaar je de Weg met een werkelijk Uitzicht..
Inzicht door uitzicht...Uitzicht door inzicht.
Dan begin je broeders en zusters te herkennen op die Weg en je hoeft er niet eens wat mee!

Gewoon samen loslaten en ...doorgaan!

Ga je dan al die prachtige spirituele verschijnselen zien en ervaren?

Zou een .NEE.. je dan nog kunnen motiveren?

Ja, van binnenuit.