Jezelf zijn.

Voor de makkelijke lezer;

Jezelf zijn is gewoon doen zoals je bent, klaar...

Verder niet over zeuren!

Makkelijke lezer, je hebt groot gelijk en ik wens je oprecht een zeer fijne dag toe....

Is er nog iemand?

......

O jij, leuk!

( Want alleen is ook maar alleen.)

Dan gaan we er nog even over door 'babbelen'.

'Jezelf' is een complexe combinatie van allerlei eigenschappen en gedragingen ( we maken het niet ál te ingewikkeld) 

Dat zelf richt je 2 kanten op, één naar binnen, één naar buiten.

Eerst maar eens even over die naar buitengerichte en als het lukt laat je die zo nu en dan ongecensureerd zien.

Op die momenten gaat 'hetzelf' de confrontatie aan met de 'buitenwereld'. ( Wat veel 'zelven' zich niet bewust zijn, is dat ze zelf een bepaalde buitenwereld kiezen én creëren, maar daar ga ik even niet dieper op in anders wordt dit een boek.

Alhoewel er toch iets over gezegd moet worden, want het gaat er namelijk om hoe die zelfgecreërde buitenwereld op die persoon reageert en wat dat op zich weer doet met dat zelf. (zelfbeeld)

Het volgende kan dan namelijk gebeuren;

Bewust of onbewust gaan we het  door anderen geprezen zelf, versterken en het veroordeelde stuk trachten af te zwakken. Of...en dat is misschien nog funester voor ons oorspronkelijke zelf, we gaan provoceren en het juist andersom doen!

Je zwakt de geprezen en gewaardeerde kanten af en versterkt de veroordeelde!

Een mens leeft in samenhang met zijn omgeving, ja...eigenlijk bij de gratie van zijn omgeving, dus is 'jezelf' zijn altijd gerelateerd aan 'anderen', zelfs het zelf dat je naar binnen richt.

Het is altijd geïnspireerd door het leven waarin je je bevindt.

Oké, zo kan ik nog wel even door schrijven, al dan niet geprezen of afgekeurd door de lezer.

Trouwens uit welk stuk van mijzelf komt de inspiratie tot het schrijven hierover?

Schilderen...het schilderen op zich is voor mij ( als ik in goede creatieve doen ben) totaal mezelf zijn, met de daaruit volgende confrontaties met mezelf.

En daar begint het al ( denk het schilderen maar even weg).

Positieve en negatieve gevoelens over jezelf die je tegen komt in het werken op zich.

Vaak nog zonder woorden of etiketjes.

En dan komt de volgende stap, jezelf, je werk, je wat-dan-ook tonen aan een buitenwereld.

Tenzij je jezelf in een ivoren toren hebt genesteld komt er dan interactie en ga je bewust/onbewust je eigen zelf waarderen of afkeuren via de kijk van de buitenwereld.

Jezelf zijn, het is een kwestie van steeds weer even terug naar 'binnen' gaan en de tijd nemen om te voelen/ervaren wat de dingen met je doen.

Gewoon de tijd nemen, want de grootste vijand is in feite het doorrennen aan jezelf, verzanden in verdedigen en aanvallen.