Wakker door de poes.

 Je bent gegroeid tot een persoon die een spirituele kijk op het leven heeft...
Ervaring na ervaring bracht je verder en van binnen werd het stiller, je angsten en onzekerheden hebben een plek gekregen, een plek waar ze minder pijn doen.
Godsbesef en medemenselijkheid zijn zaken waar je niet eens meer over hoeft na te denken, totdat er weer eens iets gebeurt dat je wakker doet schrikken en je doet beseffen dat spiritualiteit geen statisch beleven is en al helemaal geen vastomlijnd begrip.
Nee, op welke plek je je ook bevindt in het leven er zullen altijd momenten zijn waarop je weer opnieuw geconfronteerd wordt met waar je werkelijk staat.
Bewust zijn van wie jezelf bent en niet van wie je hoopt te zijn of denkt te moeten zijn..
Niet zozeer het moeten zijn op de maatschappelijke ladder, want op die ladder kan elke trede plots weg vallen, glad zijn, of zelfs pijnlijk in stukken breken en je hele materiële positie aan duigen doen vallen.
Het gaat om het accepteren en werkelijk kunnen zien wie je  bent...als mens als persoon.
Kun je die persoonlijke zwakte, kracht of wat dan ook zien zonder waardeoordeel van wat je jezelf kunt aanpraten onder het begrip 'spiritualiteit'?


Alle wijsheid en inzicht ten spijt, kun je accepteren die je werkelijk bent op dit moment?
Het kan je huisdier zijn, je kind, je werk, je gezin, je baan of wat dan ook.
Ken je je eigen kwetsbaarheid en weet je die eerst te accepteren voordat je jezelf onderdompelt in theoretische wijsheden of zelfs ervaringen waardoor je meent wijzer te zijn geworden?