Steeds weer het juiste evenwicht....

Evenwichtige mensen...ik kom er straks misschien nog op terug.

Leven is bewegen, het statisch invullen van begrippen als geluk en wijsheid is niet de weg die iedereen kiest. 
Het begrip Leegte heeft ook zijn schaduwkant die vooral tevoorschijn kan komen bij het tasten naar een nieuw evenwicht, het bijstellen van waar je je werkelijk in het nu van dit moment bevindt.
Al naar gelang een mens zijn of haar angsten en onzekerheden heeft leren kennen en vooral herkennen zal de weg naar nieuw evenwicht minder bedreigend zijn, je vast klampen aan de zekerheden van wat was gaat niet meer werken. Angst en onzekerheid waren vaak de drijfveren om begane paden te fixeren met de illusie van het toch verder gaan.
Tot de Leegte weer opduikt en je de illusie van het oude pad dient los te laten om nieuwe angsten geen kans te geven.

Geluk en wijsheid kunnen alleen hun werk doen in beweging...
Statisch geluk is in feite de kramp van het ongelukkig zijn in sommige momenten niet te willen erkennen, net zoals statische wijsheid een vorm van kortzichtigheid kan worden.

Evenwichtige mensen, nee ik behoor er niet toe.