De lege beker. + aanvullingen.

 Stel, je vergelijkt het begin van je leven met de geboorte van een 'lege beker', de beker mag dan wel leeg zijn, maar de wanden van de beker bestaan reeds uit de geschiedenis van al je voorvaderen. Noem het de genen, of noem het wat je wilt.
Tijdens de jaren die verstrijken wordt die beker gevuld en het vocht des levens trekt langzaam in de poreuze wanden van alles en iedereen die je voorgingen.
Het levenswater raakt vermengd met alles wat ooit was en alles wat er komt.

Het is 'ik' dat zichzelf dan ervaart. Als ik.


En natuurlijk krijgt dit schrijven aanvulling na aanvulling en kijk er niet gek van op als dit tergend langzaam gaat.
En wat mij betreft mag je het zelf aanvullen via reacties.
Je bent van harte welkom.
Want alles heeft met alles te maken en iedereen is een schakel in het grote geheel.
Je reactie zal ik omzetten tot aanvulling van dit bericht.

Mocht je je naam er niet bij vermeld willen hebben is dat geen probleem.
Uiteindelijk zijn we allen Een. 



6-1-14
De eerste aanvulling liet niet lang op zich wachten, zoals je ziet;
Naar het Ik begrip kijken via de diepe meditatie.
Je begint met mediteren, vaak met een druk hoofd, een zeer gevuld Ik bewustzijn.
In het geval van een slagende meditatie wordt zowel je lichaam als je denken langzaam rustiger.
Dan komt er steeds meer stilte in je hoofd, een stilte die eerst nog via je denken (ik-bewustzijn) ervaren wordt.
Het fysiek ervaren van je lichaam wordt ook steeds minder.
En dan in het diepste zijn van de meditatie verdwijnt het licht/donker bewustzijn, verdwijnt de ervaring van lichamelijke begrenzing.
Ineens is er geen denken meer, geen voelen...
Er wordt ervaren zonder IK. Er is alleen bewustzijn, aanwezigheid zonder eigenaar.( ik )
En toch, eenmaal weer uit dit ervaren bleek er een 'ervaarder' te zijn.
Het ik blijkt een herinnering te hebben opgeslagen tijdens zijn afwezigheid.

Misschien is wat verduidelijking raadzaam.
Aangezien ik 'modereer', dus eerst je reactie lees voordat ik hem plaats, kan ik hem via knippen en plakken toevoegen aan dit bericht zonder dat ik je bericht in reacties neerzet.
Voorlopig laat ik je reactie ook nog even staan bij 'reacties'.
Naast de naam staat het weblog vermeld van hen die reageren.
Helaas is de (klik) slecht te ontwaren... 
Eerste reactie toegevoegd aan  dit schrijfstuk.
En natuurlijk gaat het in dit stuk niet over gelijk of ongelijk, maar puur over het ervaren van de persoon.

Aristoteles noemde de pasgeborene een Tabula rasa (onbeschreven blad). Daarbij kun je je onmiddellijk de vraag stellen of dat eigenlijk wel zo is.
Ligt het karakter (oorzaak) al vast bij de geboorte en in hoeverre ben je afhankelijk van je omgeving/opvoeding (gevolg).
Soms krijg ik sterk de indruk dat we de som zijn van onze genen.
Wie ben ik/jij?
ZIJN wij niet een grote erfenis (onze voorouders).
Wat heb ik wezenlijk van mezelf? Qua uiterlijk, innerlijk, iq, talenten, ziekte/gezondheid.
Uitermate boeiend maar net zo tergend onbegrijpelijk als de herkomst van het heelal oftewel het leven zelf.
Es.(klik)
Dank voor je reactie.

Reactie van Kagib; (klik)
lieve Walter, leuk dat je die openheid geeft tot uitwisseling. :)
Ja, waarmee je begint, hoe ik het beleef worden we niet als een lege beker geboren. Je neemt een bepaald karma mee dat langzaam indaalt. Dat verklaart voor mij waarom mensen uit hetzelfde gezin vaak zo anders met ervaringen omgaan. Waarom de ene gevoelig voor iets en de ander helemaal niet. Thema ook van oude en jonge zielen. De ene ziel moet nog van eindeloos veel proeven en ervaren en de ander doet t niks meer, kijkt er dwars doorheen.
En dan inderdaad ook nog de genen, een bepaalde aanleg.
Het Bewustzijn staat voor mij hier eigenlijk buiten, buiten de tijd, draagt de tijd, omvat de tijd, alles wat in de tijd zich afspeelt. Wat mij betreft gaat het er dus om, ons daarvoor te openen met ons karma onze achtergrond zodat we meer en meer een kunnen worden met dat Bewustzijn.
Ook jij bedankt, Kagib!

Reactie van Elly (klik)
Natuurlijk is het logisch dat er veel filosofische verschillen een rol spelen.
Mijn ervaring is dat het brein dus het denken iets anders is dan het bewustzijn.
Ook bestaan er verschillende manieren van meditatie.
Als ik mijzelf door de dag heen observeer dan merk ik dat er veel verschillende ikjes in mij schuilen die op de meest onverwachte momenten naar boven kunnen komen. Hoe oplettender ik ben des te meer ik me daar bewust van kan worden. Doordat ik op mijn kussentje geleerd heb mijn brein , gedachten dus, tot rust te brengen kan ik daar nog bewuster van worden en mezelf zonder oordeel leren kennen. Mens ken uzelf.
Leuk dit, Walter.
Bedankt Elly, vooral ook leuk omdat jij, jullie reageren!


 GerdaY (klik)

 Een knap experiment dat blijkbaar al snel respons krijgt...

‘t is goed in ‘t eigen hert te kijken
Nog even voor het slapen gaan
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan.
Of ik geen ogen heb doen schreien
Geen weemoed op een wezen lei
Of ik aan liefdeloze mensen
een woordeke van liefde zei.
En vind ik in het huis mijns herten
Dat ik één droefenis genas
Dat ik mijn armen heb gewonden
Rondom één hoofd, dat eenzaam was...
Dan voel ik, op mijn jonge lippen
Die goedheid lijk een avond-zoen...
‘t is goed in ‘t eigen hert te kijken
en zo z’n ogen toe te doen.
© Alice Nahon
... jij doet dat lieve Walter, en hoe! 


Zouden we dat niet allemaal doen, Gerda? Wellicht dat de een daar makkelijker over praat dan de ander.
Het kan namelijk best wel eens kwetsbaar aanvoelen...
En bedankt voor het mooie gedicht! 

Curieuzeneuzemosterdpot  (klik)
een lege beker zijn we nooit geweest, vrees ik.
ik weet zelfs niet of we uberhaupt een beker zijn?
oké, we kunnen het gevoel hebben dat we met de jaren 'gevuld' worden als een soort beker, maar is dat ook zo??
zou het niet kunnen zijn dat die beker (om in dat beeld te blijven) al vol is van bij de geboorte en dat enkele 'ingrediënten' ervan af en toe boven komen drijven door bepaalde belevingen, ervaringen, gebeurtenissen, ..?

zijn we maw niet eerder marionetten, waarvan de touwtjes in handen zijn van ??, en wij niets anders kunnen doen dan gehoorzamen?

 Dank voor je aanvulling/toevoeging.
Wat je hier schrijft is mij ook niet helemaal vreemd.
Een soortgelijke gedachte/ gevoel is bij mij ook al eens de revue gepasseerd.