Noem het gerust 'soms moet je verder... want eigenlijk weet ik niet eens hoe lang ik al 'vast' zit.
Hoe ik ook over mijn werk denk, dat moet ik echt loslaten!
Rond mijn 30 ste heb ik mijn realisme losgelaten.
Misschien wel door mijn benauwende beroep van schilderijenrestaurateur....
Van vader op zoon heet dat...maar diep van binnen wilde ik vrij zijn.
En wat is vrij?
Karel beschrijft onze drang naar vrijheid, een beetje.
Een hart van steen heb ik gelukkig nooit gekregen.
Waarschijnlijk gaat Beer bepalen of ik nog verder zal schrijven...
😆
Wat moeilijk,werk,waar je hart niet ligt. Ik heb even een poosje naar die mededogen uitstralende Boeddha-foto gekeken
BeantwoordenVerwijderen