Gisteren was de pijn weer te groot....+

 

Ja, gister ging het mis, het werd me teveel, maar ik zet door.. en ga schrijven op dit blog.

--Schrijven over mijn pijn en mijn verdriet...over dat wat nooit is overgegaan... En ja, ik lach vaak en ben vaak vrolijk. want ik moet wel....

Ineens ging het vandaag niet meer en kondigde aan dat ik niet mee at...

Notabene waren er invallers die ik helemaal niet ken!

Hoe moet dan verder... ik heb hier geen zin meer in!

Ben nu 73 en dan nog geleefd worden door systemen?

Nee......

Nee, lieve mensen kom niet te dicht op mijn huid...Heel raar, sommige mensen ventileren hun verdriet door tranen.... ik door ineens constant te niezen! Mijn voorganger was er één van... Ook een Walter...

De laatste tijd merk ik dat alle pijn in mij is opgeslagen